آدمی که دوستت دارد
خیلی زود برایت عادی می شود
حرف هایش، دوستت دارم هایش...
و تو خیلی زود کلافه می شوی
از بهانه هایش، اشک هایش، توقع هایش...
و چون تصور می کنی که همیشه هست، همیشه دوستت دارد؛
هیچوقت نگاهش نمی کنی
نگرانش نمی شوی
برای از دست دادنش نمی ترسی...
او همیشه هست
اما
او هم آدم است
روزی که کارد به استخوانش برسد
کوله بار اندوهش را برمی دارد
و بی سر و صدا می رود...
حسی به من می گوید
آن روز
بی اراده صدایش می زنی
اما
جوابی نمی آید...
فقط
برایت
جای پایش می ماند
ما که ندیده ایم...