تو فک کردی فقط زن ها دلبری بلدند
نــه جانم....
بعضی مـردا
درست وقتی دارند آستینِ پیراهنِ چهارخانه اشونُ تا میزنن و زیر لب آهنگ میخــونن و ابروهاشون تویِ هم گره خـورده، میشن دلبـر ترین آدمِ روی زمین، یطوری که ضعف میکنی براشـون اصلا...
یا یکـی از همان وقت هایی که کنترلِ تلوزیونُ با مظلومیت سمتت می گیرن و قراره از فوتبال دیدن دل بکنن....
اصلا راه نداره، باید مُـــرد برایِ نگاهش، خودِش، شیطنتی که وول میخـوره تویِ مظلومیتش....
فکـر میکنی مـردا دلبری بلد نیستن؟
شده کلافگیِ یکی از این موجوداتِ دیوانه را وقتی دارن ظرف می شورن و پیشبند بسته و نمیدونن جایِ این بشقاب و اون لیوان کجاست رو ببینی و براشـون جـون ندی، دلت نَـره، قند آب نشه توش....؟
میتـونی ذوقِشُ، برقِ چشمـایِ مهربونشُ وقتی کج و کوله برات لاک میـزنه و تن تن فوت میکنه ببینـی و هزار بار تویِ هر ثانیه نمیـری و زنده نشی؟
مـَـردا
خیلی بیشتـر از زن ها دلبـــری بلدن....
خیلی بیشـتر بلدن چطور تمامِ قلبتُ مالِ خـودشون کنن...
وقتی به یه مــرد نزدیک شدی
مواظبِ دلــت باش
ما که ندیده ایم...